-
Το γραφικό χωριό είναι, χτισμένο σε υψόμετρο 395 μ. στις παρυφές του Μπέλες, με την παραδοσιακή μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, και θέα μοναδική προς τη λίμνη της Κερκίνης και τη σερραϊκή ενδοχώρα. Η ομορφιά του τοπίου, το μεγαλείο του βουνού, τα άφθονα γάργαρα νερά , τα τεράστια βαθύσκιωτα πλατάνια ,οι πυκνά δασωμένες πλαγιές το ευχάριστο και υγιεινό κλίμα κερδίζουν τον επισκέπτη.
Περιηγηθείτε στα καλντερίμια των «μαχαλάδων» του απολαμβάνοντας την εξαιρετική θέα, νοιώστε τη φιλοξενία των κατοίκων του από ένα λαό που ανέκαθεν ζούσε και ζει με τη γενναιοδωρία της φύσης, αναγνωρίστε τις μυρωδιές της ανθισμένης φύσης. Περιηγηθείτε στο καταπληκτικό αισθητικό δάσος με πλατάνια όπου κυλούν άφθονα νερά όπου υπάρχει χώρος αναψυχής με κέντρα εστίασης και ανηφορίστε προς τα εξωκλήσια των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, με τις μοναδικές αγιογραφίες.
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το πρατήριο του Γυναικείου Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού, με χειροποίητα τοπικά προϊόντα.
-
Σύμφωνα με την παράδοση το 1805 ένας χριστιανός ζήτησε από τον Ντελή πασά της περιοχής του Μπουτκόβου –έτσι ονομαζόταν στην τουρκοκρατία τα έλη που σχημάτιζαν λίμνη στη σημερινή θέση της Κερκίνης- άδεια για να ψάξει στο Μαυροβούνι. Έβλεπε στον ύπνο του τον Άγιο Δημήτριο να του ζητάει επιτακτικά «Πήγαινε πάρε με από εκεί». Ο Ντελή πασάς του είπε πως εάν το παιδί του γίνει καλά έως το βράδυ όχι μόνο θα τον αφήσει να ψάξει στο βουνό αλλά και πως θα δώσει την άδεια να κτιστεί εκκλησία στην περιοχή, ικανοποιώντας ένα μόνιμο αίτημα των χριστιανών της περιοχής.
Το θαύμα έγινε. Όχι μόνο ο γιος του πασά θεραπεύτηκε αλλά και βαθειά στην κουφάλα ενός δέντρου βρέθηκε η εικόνα του Αγίου Δημητρίου, που όμως διαφέρει από τις συνηθισμένες αφού τον απεικονίζει με φόρα προς τα δεξιά.
Στις αγιογραφίες που έχουν διασωθεί στο εσωτερικό του ναού, καμωμένες με λαϊκή τεχνοτροπία, παρουσιάζεται το ιστορικό της μονής, ακόμη και ο πασάς Δελής που βαφτίστηκε κρυφά χριστιανός. Το μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο, χρονολογείται από το 1842, φιλοτεχνήθηκε από κάποιον ξυλογλύπτη ονόματι Ιάκωβο, και «σμίγει» τη βυζαντινή με την αραβική τέχνη. Στο τέμπλο του καθολικού υπάρχει άλλη μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου, κάτω από την οποία οι συντηρητές αποκάλυψαν την μορφή του Αγίου Δημητρίου.
Οι Βούλγαροι είχαν στοχοποιήσει το μοναστήρι και όχι άδικα, αφού αυτό την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα αποτελούσε κέντρο των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων που μάχονταν την βουλγαρική προπαγάνδα και την προσπάθεια τους να εκβουλγαρίσουν τον ντόπιο πληθυσμό που παρά τις δυσκολίες και τα βάσανα έμενε πιστός στην ελληνική ταυτότητα του και στον Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Μάλιστα την ίδια εποχή χρηματοδοτούνταν από το Ελληνικό Προξενείο των Σερρών.
Το 1923 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό, πρόσφυγες από το χωριό Άκαλαν της Ανατολικής Θράκης εγκαταστάθηκαν στο σημερινό χωριό Μοναστηράκι φέροντας μαζί τους από την χαμένη πατρίδα την εικόνα της Παναγίας, την καμπάνα της εκκλησίας –προσφορά οικογένειας Βόσκογλου Άκαλαν 1910 όπως αναφέρει πάνω της- και το Ιερό Ευαγγέλιο.
Η θέα της λίμνης εντυπωσιάζει από το μοναστήρι, όπως και ο επιβλητικός ορεινός όγκος του Μπέλες Β.Δ.
Τηλέφωνο Επικοινωνίας : +30 2327 0 22795
-
Το μοναστήρι της Παναγίας Γουμερά, είναι χτισμένο στις καταπράσινες πλαγιές του Μπέλες κοντά στην Μακρινίτσα και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα του Ποντιακού Ελληνισμού, αφού φιλοξενεί τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γουμερά, που μετέφεραν το 1923 πρόσφυγες από την Αργυρούπολη του Πόντου.
Το 1970 το σωματείο «Αδελφότητας Ποντίων Καλλιθέας» αποφασίζει γα την επανίδρυση της Μονής στην νέα πατρίδα, την Μακρυνίτσα Σερρών. Η Θεοδωρίδου Στέλλα και η Κανλή Βέτα δωρίζουν τα κτήματα τους για να υπάρξει ο απαραίτητος χώρος. Σύσσωμοι όλοι οι κάτοικοι του χωριού με αισιοδοξία, κέφι και χαρά συμβάλλουν υλικά, ηθικά, οικονομικά και με προσωπική εργασία για το κτίσιμο της Μονής. Σταδιακά χτίζονται ο ξενώνας και ο ναός της Αγίας Κυριακής.
Η παλαιά ιστορική Μονή της Παναγίας Γουμερά, βρίσκεται στην επαρχία Χαλδίας της Αργυρούπολης του Πόντου. Υπήρξε σπουδαίο κέντρο πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Ταυτόχρονα η βιβλιοθήκη της διέθετε πολλά χειρόγραφα αρχαίων συγγραφέων και πατέρων της Εκκλησίας, ενώ οι εικόνες της ήταν σπάνιας αξίας ζωγραφισμένες στην Βλαχία. Μέχρι το 1914 λειτουργούσε οικοτροφείο με δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Είναι η χρονιά της καταστροφής. Όλη η περιουσία δημεύεται από τους Τούρκους και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου, κατά την εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου.
Τηλέφωνο Επικοινωνίας : +30 2327 0 22017
